Postacie

Księżniczka Anna

“To wszystko moja wina. To przeze mnie, więc... Więc teraz ja pójdę jej szukać!”

Anna to jedna z głównych bohaterów filmu animowanego Kraina lodu. Jest nieustraszoną, odważną i niewinnie niezręczną siostrą potężnej królowej Elsy. Wyrusza w niebezpieczną podróż, aby uratować swoje królestwo przed wieczną zimą. Głosu w polskiej wersji użyczyła jej Anna Cieślak, a śpiewem zajęła się Magdalena Wasylik, w oryginale zaś wyraża ją Kristen Bell.

Opis

Oficjalna biografia

"Anna przedkłada śmiałość nad elegancję i zdarza jej się najpierw działać, a dopiero potem myśleć. Jest pełna optymizmu i troskliwa, a jej największym pragnieniem jest odzyskanie swej siostry Elsy, z którą żyła bardzo blisko w dzieciństwie. Pewnego dnia Elsa uwolniła swą tajemniczą moc i sprowadziła na królestwo Arendelle wieczną zimę, dlatego Anna postanawia wyruszyć w niebezpieczną podróż i przywrócić stary porządek. Obdarzona nieustępliwym charakterem i wielką wiarą w ludzi, gotowa jest ocalić zarówno swoją rodzinę, jak i całe królestwo."

Osobowość

W przeciwieństwie do swojej starszej siostry, Anna jest bardzo ekscentryczna, niezręczna i daleka od elegancji. Woli najpierw działać, a dopiero potem myśleć, jest impulsywną osobą, ale posiada również dziecięcą niewinność. Jest typem wolnego ducha, nastawiona na spędzenie reszty życia przy otwartych pałacowych bramach królestwa po wielu latach ich zamknięcia, dla bezpieczeństwa królestwa z powodu narastających mocy Elsy. Anna jest również prawdziwą romantyczką, marzy o romantycznych chwilach, gdy bramy wreszcie zostają otwarte na bal z okazji koronacji Elsy. Może w niej być także naiwność, gdyż wierzy w bajkowy ślub z mężczyzną, którego zna zaledwie jeden dzień, bo tak mówi jej serce. I choć okazjonalnie jest naiwna, daleko jej do słabości. Dość biegle posługuje się swoją siłą, jak to widać w walce z wilkami, gigantycznym bałwanem Elsy, bądź gdy uderza Hansa, aż wypada ze statku.

Choć bardzo ceni sobie romantyzm, oczywistym jest, że jej najcenniejszym skarbem są jak najlepsze relacje z siostrą. Od dzieciństwa, Anna była bardzo przywiązana do Elsy i zawsze była chętna do spędzania z nią czasu. Wraz z biegiem lat, siostry dorastały osobno, a załamana Anna cały czas starała się złapać z Elsą dawny kontakt, z osobą, którą kochała najbardziej, ale ze względu na potężne moce Elsy uznano to za zbyt niebezpieczne, do czasu, dzięki staraniom Anny, aż starsza z sióstr nauczyła się, dzięki ogromnej mocy miłości, kontrolować je.

Anna odznacza się też niezwykłą odwagą i bohaterstwem. Sama wyrusza w podróż w poszukiwaniu Elsy, pomimo panującego wokół chłodu. Nie boi się skoczyć w wielką przepaść, nie wiedząc tak na prawdę, co czeka ją na dole. W "wielkiej scenie" staje między Hansem a swoją siostrą, ratując tę drugą od śmierci.

Przez większość czasu, Anna jako jedyna wierzyła, że Elsa nie jest potworem. Szczególnie Arcyksiążę von Szwądękaunt był przeciwko królowej z powodu tej właśnie teorii, a Kristoff obawiał się jej, tak jak większość obywateli, gdyż nie byli świadomi, jaka naprawdę jest Elsa. Nawet pomimo długoletniego rozdzielenia, Anna była pewna, że jej siostra jest daleka od podłości i próbowała ją do tego przekonać, aby wróciła z nią do domu, nie tylko dla dobra królestwa, ale i w nadziei odnowienia łączącej je dawniej ścisłej więzi. Jest to przykład prawdziwego optymizmu księżniczki i jej potężnej nadziei, ale także ogromnej miłości do siostry. Innym przykładem może być mocno odczuwalny fragment podczas jej chwil z Hansem w bibliotece, gdy ten wyjawia swoje plany wobec zagłady Elsy, kiedy to Anna reaguje wielce opadła z sił, ze względu na przypadkowo zamrożone serce. Mówi mu wtedy, iż nie ma z jej siostrą żadnych szans, dając wtedy jeden z najwyraźniejszych dowodów jej optymizmu, lojalności i prawdziwej miłości do siostry, pomimo zranień, których doznawała po latach izolacji.

Jak wspomniano wcześniej, jedną z uderzających cech Anny jest jej ekscentryczna, ale kapryśna osobowość. Jest szczególnie żartobliwa i bardzo aktywna, nieustannie biegając po zamku, podskakując i skacząc po meblach, rozmawiając z obrazami na ścianach, choć ostatni zwyczaj wynika z faktu, że odkąd urwała kontakt z siostrą, nie miała częstej okazji z nikim rozmawiać. Ponadto, ze względu na jej impulsywną postawę, dziewczyna ma tendencję do sprawiania problemów. Przykładowo, gdy prowokuje Puszka, kreaturę dwa razy większą od niej, bez myślenia o żadnych konsekwencjach.

Anna, pomimo jej wiecznego optymizmu, uważała siebie samą za nic więcej od zwyczajnej dziewczyny, zwłaszcza w porównaniu z jej starszą siostrą. Czuła, że nie ma nikogo na świecie, kto prawdziwie ją kocha. Również Elsa, która wydawała się, jakby nie chciała mieć nic wspólnego z Anną. To również wyjaśnia, dlaczego księżniczka bez ustanku marzy o przeżyciu prawdziwej miłości, odnalezieniu kogoś do towarzystwa, nie chcąc dłużej żyć w samotności. Jej wypowiedzi typu To tylko ja oraz Ja jestem zupełnie zwyczajna ukazują jej niską ocenę wobec samej siebie. Hans najwyraźniej świadom tego faktu, jak również i tego, że Anna mu ufa, manipuluje księżniczką. Podczas jego wypowiedzi Och, Anno... Ale tak się składa, że nie kocha cię tu nikt, księżniczka po raz kolejny czuje się znowu tak, jakby nie miała na świecie nikogo bliskiego, kto by o nią dbał. Na szczęście ten pogląd okazał się fałszywy, ponieważ za Anną zawsze stoją Elsa, Kristoff, Olaf, Sven i trolle, wykazali wobec niej opiekuńczość, ostatecznie broniąc ją przed napotkanymi krzywdami.

Na koniec, pomimo kilku wad, Anna okazuje się być wyjątkowo słodką, bezinteresowną i kochaną osobą. Wiele razy przedkłada bezpieczeństwo i dobro innych nad swoje własne, pokazując wielką lojalność i podziw dla jej przyjaciół oraz rodziny. Jest szczególnie widoczne przy jej relacji z Elsą. Widać to również podczas, gdy Anna w sklepie zakupuje przedmioty, na które Kristoff nie mógł sobie pozwolić i wręcza mu je, bądź kiedy uniemożliwia Kristoffowi zakłócenie Olafowi marzeń o lecie. Jednak największym i najbardziej spektakularnym momentem dowodzących o odwadze oraz bohaterstwie księżniczki i jej zdolności do przedkładania dobra innych nad swoje, jest kulminacyjna scena, gdy Anna, chcąc uratować siostrę od śmierci z rąk Hansa, staje pomiędzy nimi, nie wiedząc, że zaraz przemieni się w lód.

Wygląd

Anna jest przepiękną, młodą dziewczyną o szczupłej sylwetce i jasnej cerze. Ma błyszczące, jasnoniebieskie oczy i włosy koloru truskawkowego blondu, przypominający bardziej rudy, zazwyczaj związane w dwa warkocze oraz grzywkę po prawej stronie czoła. Na jej twarzy i ramionach można zauważyć wiele piegów. Jej twarz jest nieco okrąglejsza niż Elsy, ale wciąż tak samo piękna. Posiadała również platynowe pasemko, pasujące do koloru włosów Elsy, które znajdowało się po prawej stronie jej włosów, z powodu wypadku mającego miejsce w dzieciństwie. Wkrótce jednak ono znika.

Jej zimowy strój to tradycyjna norweska odzież, nazywana "bunad", która jest średniej długości. Górna jej część to czarny gorset, a pod nim jasnoniebieska koszula. Spódnica ma kolor granatowy, a w jej dolnej partii widnieją norweskie wzory. Anna posiada także czarne buty i rękawiczki koloru morskiego. Nosi również zdejmowaną, purpurową pelerynę i czapkę w tej samej barwie.

Jej suknia balowa składa się z czarnego gorsetu z oliwkowymi ramiączkami, czarnego satynowego naszyjnika ze złotym wisiorkiem przedstawiającym symbol Arendelle, oliwkowej spódnicy z ciemnozielonymi pasami i wzorami, białych rajstop i czarnych butów. Włosy spina w kok, wpina w niego ozdobny grzebień i trzy satynowe, oliwkowe wstążki.

Jej codzienny strój stanowi gorset w barwie brudnej zieleni, w norweskich wzorach, a pod nim beżowa koszula z podwijanymi rękawami. Spódnica jest w kolorze ciemnej, brudnej zieleni. Nosi także białe buty ze wzorami.

Królowa Elsa

“Ja wolę zostać tutaj. Sama. Tutaj mogę być sobą... Nikogo nie krzywdząc.”

Elsa to jedna z głównych bohaterów filmu animowanego Kraina lodu. Jest starszą siostrą księżniczki Anny i pierwszą w kolejce do tronu Arendelle, do chwili, gdy jej moce lodu i śniegu doprowadziły do tego, iż stała się słynną Królową Śniegu, władczynią zimy. Głosu użyczyła jej Idina Menzel, zaś w oficjalnym polskim dubbingu zagrała ją Lidia Sadowa, a śpiewem zajęła się Katarzyna Łaska.

Opis

Oficjalna biografia

"Z zewnątrz Elsa sprawia wrażenie bardzo opanowanej, ale w rzeczywistości żyje w wielkim strachu, gdyż skrywa ogromną tajemnicę - urodziła się ze zdolnością tworzenia lodu i śniegu. Jest to niezwykle piękna, ale i niebezpieczna umiejętność. Elsa, prześladowana przez wspomnienia o swej młodszej siostrze, Annie, która omal nie zginęła w wyniku działania tej mocy, żyje w odosobnieniu i spędza czas na spacerach, które pomagają jej poskromić drzemiącą w niej siłę. Pewnego dnia stłumione emocje uwalniają tę magiczną moc i sprowadzają do królestwa niekończącą się zimę. Elsa obawia się, że zamieni się w potwora i że nawet siostra nie będzie w stanie jej pomóc."

Osobowość

Jako królowa, Elsa jest wyniosła, sprawia wrażenie spokojnej i stara się być opanowana. We wczesnej młodości starała się jak najbardziej troszczyć o siostrę i, chociaż była bardziej odpowiedzialna, zwykle chętnie się z nią bawiła. Jednak odkąd jej magia prawie spowodowała śmierć Anny, Elsa żyła w strachu i zbyt dużych nerwach, by rozwijać swoje moce. W rezultacie, Elsa została odizolowana od wszystkich, na których jej zależy, w tym także od siostry, z lęku, iż może ich skrzywdzić i postanowiono, aby dziewczyna nikomu nie ujawniała sekretu o magicznych mocach. Jednak pod wpływem strachu lub wywieranej presji, Elsa traci kontrolę nad magią.

Elsa jest wrażliwa w stosunku do innych ludzi i ich dobra, przez co zawsze czuła, że musi trzymać się od nich z daleka, aby nie wyrządzić im żadnej krzywdy. Czuła także, że nie może w pełni dobrze rządzić królestwem, izolując się od jego mieszkańców, choć starała się jak najbardziej mogła ukrywać swoje niebezpieczne zdolności. Była to bezpośrednia przyczyna odcięcia się od młodszej siostry, ponieważ Elsa musiała panować nad emocjami, ale kiedy Anna była w pobliżu, coraz bardziej je pobudzała. Młodsza księżniczka straciła swoje magiczne wspomnienia z Elsą, co jeszcze bardziej osłabiło więź sióstr. Starsza księżniczka uważała również, że nie jest częścią Arendelle, ponieważ widziała w sobie tylko niszczycielskie strony.

Mimo strachu, Elsa naprawdę troszczy się o swoją rodzinę i królestwo, które zdaje się być dla niej czymś więcej niż tylko miejscem, jako że była przerażona, kiedy zdała sobie sprawę, iż pogrążyła je w wiecznej zimie, kiedy to starała się jak najbardziej je ochronić przed niebezpieczeństwem. Ale ze względu na działanie jej magii, Elsa nie chciała konfrontować się z tym, co spowodowała, ponieważ zawsze wierzyła, że potrafi tylko stworzyć zimę, nie ją odwracać.

Jednak na własnowolnym wygnaniu, Elsa ujawnia prawdziwą wolną siebie. Bez stresu i strachu przed zranieniem innych, jest silna i pozbawiona lęku, jednak aura elegancji nadal ją otacza. Mając w poczucie wolności, jest pewna swych umiejętności, pozwalając im poruszać się z gracją i pięknem, a jednocześnie już dłużej nie martwi się i nie obawia o swoje dotychczasowe ograniczenia. W tym czasie, Elsa dowodzi, że jest silną młodą kobietą, pragnącą być z daleko od tego, do czego była chowana od dziecka, nawet odrzucając stanowisko królowej Arendelle dla własnej wolności.

Chociaż unikała Annę przez większość swojego dotychczasowego życia, Elsa chętnie wymieniła z nią parę zdań na balu, nawet sprytnie namawiając Arcyksięcia von Szwądękaunta do tańca z siostrą, pokazując w ten sposób swoją bardziej figlarną i zabawną stronę.

Jednakowoż najsilniejszą częścią Elsy jest jej miłość do siostry. Cecha, która daje dziewczynie ostateczną motywację do uratowania Anny. Mimo, że czuje się odpowiedzialna za chaos przez nią wywołany, więź dzielona między Elsą a Anną jest silniejsza, niż ona sama wie, co przypomina jej, iż tak naprawdę jest jeszcze osoba, która o nią dba i troszczy się. Poprzez tę miłość, Elsa znajduje silniejszą kontrolę nad swymi mocami po to, by uratować tych, na których jej zależy. Odtąd Elsa przeciwstawia się strachowi i uczy się, jak używać mocy dla dobra, a nie z braku równowagi. W ten sposób zyskała kontrolę nad czarami.

Gdy Elsa zaczyna kontrolować swoje moce, jej osobowość po raz kolejny staje się ciepła i zabawna, gdy to chętnie bawi się z siostrą i przyjaciółmi na lodowisku. Nawet stara się nauczyć siostrę łyżwiarstwa bez obaw o zranieniu jej.

Wygląd

Elsa jest uderzająco piękną, młodą kobietą. Ma platynowe włosy, niebieskie oczy i bladą cerę z lekkimi piegami. Jest wysoka i ma szczupłą sylwetkę. Posiada także twarz swojej matki; urodziła się uderzająco podobna do królowej, aczkolwiek o innym kolorze włosów.

Przed zostaniem Królową Śniegu ubierała się podobnie do swojej siostry. Nosiła purpurową pelerynę, a jej sukienka była koloru ciemnego turkusu. Posiadała gorset w tym samym kolorze z czarnymi rękawami. Włosy spinała w tylny, skomplikowany kok. Nosiła także jasnoniebieskie rękawiczki, by jak najbardziej ukrywać i wstrzymywać swe moce.

Po ujawnieniu magii, Elsa zaczęła nosić boczny warkocz przeplatany kawałkami lodu i płatkami śniegu. Nosi krystalicznie błękitną suknię z lekko przezroczystymi rękawami. Posiada również przezroczystą pelerynę pokrytą płatkami śniegu.

Elsa posiada całkowitą kontrolę nad żywiołem lodu i śniegu. Dzięki swoim umiejętnościom, z którymi się urodziła, może wyczarować rozmaite rzeczy, od przelotnych opadów śniegu, aż do potężnych śnieżyc. Jej moce są uwalniane przez dłonie, jednak kontrolowane emocjami. Kiedy jest szczęśliwa i spokojna, potrafi w pełni kontrolować swoją magię, lecz jeżeli jest zestresowana albo przestraszona, traci kontrolę i powoduje to duże szkody dla otaczających ją ludzi. Kiedy opłakiwała śmierć swoich rodziców, wszystkie kawałki śniegu w jej pokoju były unieruchomione w powietrzu, zupełnie tak, jakby czas się zatrzymał.

Już w wieku ośmiu lat potrafiła zaczarować całą salę balową w zimową krainę zabaw. Jest w stanie wyczarować zaczarowane bałwanki, zarówno małe, jak i duże, lodowe budynki, takie jak jej pałac, przerażające śnieżyce i tym podobne. Co ciekawe, prawie cała jej istota może wyczarować lód i śnieg, przykładowo kiedy weszła na wodę po nieudanym przyjęciu, od razu zamarza, zaraz po dotknięciu jej stopą.

Magia Elsy jest najbardziej eksponowana podczas jej piosenki Mam tę moc, kiedy to w końcu uwalnia się od strachu i stresu, co pozwala się jej "wyszaleć". W efekcie stworzyła pałac, schody ze śniegu, Olafa, a także swą lodową sukienkę, która prawdopodobnie chroni ją przed chłodem.

Na początku filmu Elsa nie boi się używać swoich mocy , śmiało bawi się z siostra tworząc lodowe zaspy , bałwana. Wszystko zmienia wypadek. Król postanowił chronić Elsę przed światem i próbować pomóc jej w okiełznaniu mocy. Uczył ją , aby nikt o tym nie wiedział oraz by pamiętała o noszeniu rękawiczek do czego z czasem przywykła. Największym wyzwaniem dla niej była koronacja na której musiała wziąć w ręce berło oraz złote jabłko. Widać było , że w tym momencie Elsa jest bardzo zdenerwowana i co chwile patrzy na ręce.

Kristoff Bjorgman

“Oj no weź, chałupa cała z lodu! Jestem z branży.”

Kristoff to jeden z głównych bohaterów filmu animowanego Kraina lodu. Głosu w polskiej wersji użyczył mu Paweł Ciołkosz, zaś w oryginale Jonathan Groff.

Opis

Oficjalna biografia

"Kristoff uwielbia życie na łonie natury. Mieszka w wysokich górach, gdzie zbiera lód i sprzedaje go królestwu Arendelle. Jest nieokrzesany, silny, twardo stąpa po ziemi i ma swój własny kodeks zasad, według którego postępuje. Sprawia wrażenie samotnika, ale nie może się obejść bez swojego najlepszego przyjaciela – wiernego i bardzo sponiewieranego renifera imieniem Sven."

Osobowość

Spędzając lata bez prawdziwego kontaktu z innymi osobami, poza Trollami i Svenem, Kristoff jest indywidualistą i typem samotnika. Czasem jest zrzędliwy oraz nieco samolubny, jak i ciut leniwy. Lecz mimo tych wszystkich wad, kryje się w nim serce ze złota oraz ukazuje sympatię do tych, którzy traktują go z przyjaźnią i miłością, tak jak Sven, a później Anna. Jego relacje ze Svenem doskonale przedstawiają jego, wbrew pozorom, miękkie serce. Traktuje go jako jedynego, prawdziwego przyjaciela. Stawia go ponad wszystko inne do tego stopnia, że ocalił dla niego marchewki w ostatnich sekundach od zniszczenia sań, pozostawiając inne niezbędne rzeczy na ich pokładzie. Udowodnił, że czyjeś szczęście jest dla niego o wiele ważniejsze, niż własne.

Kristoff znany jest także z tego, że naśladuje głos Svena, będąc w stanie zrozumieć myśli renifera za pośrednictwem jego parsknięć, dlatego postanowił po prostu wypowiadać myśli Svena podczas ich wspólnych rozmów. Chłopak uważa, że zwierzęta są lepszymi kompanami niż ludzie, wyrażając to w piosence, której słowa mówią, iż ludzie są draniami, kłamią i oszukują, co wyjaśnia jego samotny styl życia.

Milsza strona Kristoffa ukazuje się podczas jego wędrówki z Anną. Na początku okazuje niechęć wobec pomocy dziewczynie, ale w końcu zmienia zdanie, dzięki "przekonywaniom" Svena. Podczas trwania przygody, Kristoff zaczyna przekonywać się do słodkiej i naiwnej Anny, stając się bardzo opiekuńczym, a także wiernym. Na sam koniec oboje zakochują się w sobie całkowicie, choć chłopak wydaje się być lekko nieśmiały, po raz kolejny pokazując swoją łagodniejszą stronę.

Wygląd

Kristoff jest smukłym i muskularnym mężczyzną. Ma jasną cerę, a na twarzy widnieją lekkie piegi. Jego włosy są koloru czystego blondu, a oczy pięknego brązu.

Jego ubiór stanowią głównie futrzane i skórzane wytwory. Ma ciemno szary sweter i spodnie. Na to zakłada czarną kamizelkę i wzorzysty bordowy pas. W związku z tym, że żyje w górach zakłada na ręce czarnawe rękawice. Jego buty są koloru jasnej i ciemnej zieleni, zakończone są spiczasto.

Jego codzienny strój stanowią czarne spodnie przepasane bordowym, wzorzystym pasem i niebieska bluzka z podwijanymi rękawami, a do tego nałożona na nią czarna kamizelka z zielonawymi wykończeniami.

Książę Hans Westergård

	“Jako najmłodszy z trzynastu braci nie miałem widoków na tron, dlatego postanowiłem wżenić się w jakąś królewską rodzinę.” Hans to główna negatywna postać filmu animowanego Kraina lodu. Głosu w polskiej wersji użyczył mu Grzegorz Kwiecień, a śpiewem zajął się Marcin Jajkiewicz, w oryginale zaś wyraża go Santino Fontana.
Opis Oficjalna biografia "Hans to przystojny książę z sąsiedniego królestwa, który przybywa na koronacjęElsy. Ma dwunastu starszych braci, dlatego dorastał praktycznie niezauważony, co spotyka się z wielkim zrozumieniem w oczach Anny. Jest bystry, spostrzegawczy i szarmancki. W przeciwieństwie do Elsy, Hans obiecuje, że nigdy nie odstawi Anny na drugi plan. Wydaje się, że to właśnie na niego Anna tak długo czekała." Osobowość Zimny, podły i okrutny Hans jest diabelskim księciem głodnym władzy. Jako najmłodszy z trzynastu książątNasturii, Hans spędził część swojego życia ignorowany i niesprawiedliwie traktowany, co wyjawia Annie podczas wspólnego spotkania na balkonie. Takie życie prawdopodobnie popchnęło go do nikczemności, jaką okazał. Choć wydaje się być szlachetny w pełnym zakresie, Hans jest po prostu mistrzem manipulacji, nie troszczy się o kogokolwiek innego niż on sam. Dzięki swojemu urokowi i charyzmie jest w stanie oszukać zarówno Annę i Elsę, jak i całe królestwo Arendelle oraz wizytujące je rodziny królewskie, zapewniając doskonały dowód jego niebezpiecznego daru manipulacji. Tak jak wielu złoczyńców, Hans jest całkowicie żądny władzy. Chętnie odwiedził Arendelle, by zamordować Elsę i rządzić królestwem poprzez małżeństwo z Anną ujawniając, iż jego jedynym pragnieniem jest bycie władcą, dążąc do tego przez pozbycie się kogoś, kto może przeszkodzić mu w jego planach. Jednakże, jego manipulacja może być czasami zbyt doskonała, co może być jego największą wadą dla jego nadmiernie życzliwej reputacji podczas pierwszego spotkania. Jest to droga do kwestionowania jego motywacji, tak jak Elsa i Kristoff nie dali się z początku nabrać, jak Anna, na jego pozornie sympatyczną osobowość. Wygląd Hans to smukły, przystojny mężczyzna o jasnej cerze. Na twarzy widnieją lekkie piegi oraz baki koloru fryzury. Jego włosy są kasztanowe, a oczy w barwie zieleni. Ubiór księcia stanowi niebieska koszula, na którą zakłada biały książęcy garnitur z czarnymi łatami. Zakłada również purpurową wstęgę, którą zawiązuje przy szyi. Na rękach nosi białe dostojne rękawiczki. Posiada granatowe spodnie i czarne, wysokie buty.